Hydrokolonoterapia to irygacja (płukanie) jelita grubego, jest zabiegiem oczyszczania organizmu coraz powszechniej stosowanym na całym świecie, w tym także Europie i Stanach Zjednoczonych, w placówkach medycznych, sanatoriach, a także w gabinetach SPA. Od kilku lat zabieg ten coraz powszechniej wykonywany jest także w Polsce.
Ze względu na niezbyt przychylne stanowisko establishmentu lekarskiego, zabiegi hydrokolonoterapii oferowane są głównie w gabinetach odnowy biologicznej czy SPA i tylko w niektórych placówkach medycznych. Na szczęście takich ośrodków medycznych, które szukają rozwiązań wspomagających konwencjonalną terapię, oraz kładących większy nacisk na profilaktykę jest coraz więcej, także w Polsce.
Tradycje tego zabiegu sięgają najdawniejszych czasów: odkryto rysunki naskalne przedstawiające wykonywanie zabieg płukania okrężnicy w starożytnych cywilizacjach. Przez tysiąclecia udoskonalano metody jego wykonywania, zarówno w warunkach domowych jak i ambulatoryjnych. Jeszcze w latach sześćdziesiątych XX wieku w sanatoriach stosowane były dość prymitywne metody wykonywania tego zabiegu.
Dzisiaj zabieg jest wykonywany w gabinetach zabiegowych wyposażonych w nowoczesny, atestowany sprzęt, który pozwala kontrolować przepływ wody, jej temperaturę i ciśnienie, a także wyposażony jest w bardzo dokładne filtry wodne i ultrafioletowe lampy dezynfekcyjne. Aparatura ta pozwala często także na zebranie, do odpowiedniego pojemnika, artefaktów wydostających się z przewodu pokarmowego takich jak pasożyty, drożdżaki, czy kamienie żółciowe.
Zastosowanie jednorazowych rurek i końcówek, zapewnia całkowitą higienę. Warunkiem bezpieczeństwa jest też zaangażowanie fachowego personelu medycznego do wykonywania tego zabiegu.
Jeżeli zabieg przeprowadzany jest przy zastosowaniu nowoczesnej, atestowanej aparatury, we właściwych warunkach, przez fachowy personel medyczny, jest niezwykle skuteczną metodą pozwalającą w sposób higieniczny, całkowicie bezbolesny i pozbawiony doznań zapachowych usunąć nagromadzone w obrębie okrężnicy sole metali ciężkich, grzyby, pleśnie, drożdżaki, pasożyty, konserwanty, produkty fermentacji i procesów gnilnych, trujące pozostałości przemiany materii – złogi zwane kamieniami kałowym.